William Faulkner/Ses ve Öfke

Modernist anlatımın öncülerinden olan Amerikalı yazar William Faulkner, edebiyat eleştirmenlerince başyapıt olarak kabul gören kitabı Ses ve Öfke ile tüm dünyada yankı uyandırmıştır. Klasik anlatımdan sonra, 19. yy’ın henüz ilk dönemlerin yeni ve farklı bir arayışa yönelen yazarlardan bir tanesi olan Faulkner, uyguladığı bilinç akışı tekniği ile de kendisinden sonraki yazarları etkilemiş, edebiyat dünyasında âdeta bir eşik atlanmasına aracılık etmiştir.

Ses ve Öfke, karmaşık olay örgüsüyle, dağınık zaman dilimleriyle okuyucuyu yoran, ama bir o kadar da kendisine bağlayan, farklı bir eserdir. Dört ana bölümden oluşan romanın her bölümü farklı bir kişinin zihninden ve dilinden kaleme alınmıştır.

Romanın önemli karakterlerini dört kardeş olan Caddy, Benjy, Quentin, Jason ve Caddy’nin gayrimeşru kızı Quentin, Dilsey, Versh oluştururken;

Birinci bölüm; zihinsel özürlü Benjy’nin ağzından,

İkinci bölüm; Benjy’nin erkek kardeşi Quentin’in ağzından,

Üçüncü bölüm; diğer erkek kardeş Jason’ın ağzından,

Dördüncü bölüm ise; hikâyeci tarafından anlatılmıştır.

İlk üç bölümde bilinç akışı tekniğinin izlerine rastlanırken, özellikle ilk iki bölüm, anlatımın karışıklığı sebebiyle okuyucuyu yoracak cinstendir.

Ses ve Öfke’nin ana teması genel olarak ele alındığında, yoğun bir konu örgüsü olmadığı rahatlıkla söylenebilir ki, bu durum, aslında hemen tüm modernist romanlar için geçerlidir. Compson ailesinin dağılışının etkili ve sarsıcı bir şekilde işlendiği öykü, kişilerin psikolojilerinin ayrıntılı bir şekilde ele alınmasıyla şekillenir. Öte yandan, belki sıradan bir aile dramı ve kişisel sorunları, bir daha silinmemek üzere okuyucunun zihnine kazınır.

Amerikan yazarların babası olarak tanınan William Faulkner, büyük eseri Ses ve Öfke ile hiç şüphe yok ki edebiyat dünyasına adını bir daha silinmemecesine yazdırmıştır ve yüzlerce yıl sonra dahi okunacaktır. Nobel Edebiyat Ödülü’nü ve Pulitzer Ödülü’nü kazanması da onun sanatçılığının bir kanıtıdır.